به نام بخشنده دادگر
شعری از فیاض هوشیار پارسیان
در ازدحام حرم، هر كسی به تنهايی
گرفته دست دعا را، به سوی آنجايی
كه جلوه كرده در آن، جلوه‌ای مسيحايی
همان حريم قشنگی، كه هست رويايی
خلاصه گشته در آن، انتهای زيبايی
پر از شميم بهشت است، ازدحام حرم
نشسته‌اند ملائک، به روی بام حرم
گرفته است پر و بالشان، به دام حرم
نه اين‌كه دام تو گسترده‌ای به نام حرم
كه صيد عزم تو كرده، به شور شيدايی
من از سجيه‌ات، آموختم مسلمانی
تويی كه عالم دينی و نطق قرآنی
به من نگاه می‌كنی؟! نگاه یک آنی
شبيه آن نگهی، كه به سنگ سلمانی
نمودی و همه ديدند چون مسيحايی
ادامه مطلب
درباره این سایت